Bu aslında bir “ama” yazısı. Hani ne söylerseniz söyleyin bir cümlede “ama” varsa bir önceki yargının hükmü yoktur demişler ya, işte bu öyle bir yazı.

Sahaya giren her sporcu profesyonel oyuncu olmak isteri ama yaz antrenmanlarını bir bölümünde ya da tamamında tatil yapar ve bıraktığı gibi başlamak ister fakat çoktan geri kalmıştır. Kuvvetlemek istenir ama evde ya da başka bir yerde 30 dakika ayırıp şınav, mekik, plank ve benzeri hareketler yapılmaz fakat saatlerde bilgisayar başında oyun oynanır. Atlet olmak, sıçramak istenir ama atletizm antrenmanına gitmek zor gelir uyuruz.

Bu negatif ama kelimesini örneklerini artırabiliriz bununla beraber tam ters bir durum daha var. Tatil yapabilecek durumda ama yapmayan ve sadece izin günlerinde tatile çıkan. Kuvvetsiz olduğunu bilen, beslenmesine dikkat eden, kuvvet antrenmanlarını kaçırmayan aynı zamanda uzmanlarla bunu destekleyen. Atletizmin kendisine ne kadar artı değer katacağını bilen ve alarmın ertelemesine basmadan uyanan ve zorda gelse sahaya giden.

Hayat bir denge ve sporda bu dengenin bir parçası. Kişisine göre bu parçanın büyüklüğü değişiyor. Motivasyonunuzu kaybetmemek için sevdiğiniz şeyleri yapmaktan vazgeçmeyin bununla beraber saatlerce bilgisayar ya da cep telefonu başında kalmanızın sizden alacağı çok şey var. Bir çok sosyal aktivitenin içinde olmak güzel bununla beraber oradan antrenmanınıza göre ayrıcalığınız zamanı bilmek ise denge.

Ama, belki, keşke ya da pişmanlık içeren başka kelimeler bunlar genç sporu adaylarını 18 yaşlarına doğru içine çeker. “Keşke yapsaydım, keşke yapmasaydım” cümleleri insanın içine işler. Genç kalınan noktaların giderilmesi için daha çok çalışılır, hep çalışanlar zaten öndedir.

Profesyonel sporcu olmak bence hayatta ki en güzel mesleklerden biri.

Ya siz o ince çizgide yürüyorsanız ve attığınız her adım sizi o hedefe yaklaştırıyor ya da uzaklaştırıyorsa?

Adımlarınızı nasıl atardınız? İşte öyle ilerleyin…