Basketbolun en güzel yanlarından biri, tam anlamıyla takım oyunu olmasıdır. Hiçbir takım 5 kişiyle maç kazanamaz. Takımda ki 12 kişide çok önemlidir. Bununla beraber maçın gidişatını etkileyen asıl oyuncular kenardan oyuna giren oyunculardır. Kenardan gelen oyuncunun bir çok artısı bulunmaktadır.
Öncelikle rakip takım oyuncuları yorgunken oyuna girme olasılığı çok yüksektir. Bu da enerjisi ile birçok artı iş yapabileceğinin bir göstergesidir.
  Eğer hata yapan bir arkadaşının yerine oyuna giriyorsa, aynı hatayı ya da hataları yapması çok düşük bir olasılık olacaktır.
  Oyunu kenardan takip ettiği için, saha içinde oynayan takım arkadaşlarının görmediği şeyleri görebilir ve oyuna girdiğinde bunları sahaya yansıtabilir.
   Yukarıdaki örnekler verilebilecek örneklerden sadece bir kaçıdır. 
Aslında kenarda oturan oyuncuların sorumluluğu, oyuna başlayan oyunculardan çok daha fazladır. Stresleri de öyle. Çok iyi savunma yapan bir oyuncunun yerine giren bir sporcu, aynı savunma direncini göstermek zorundadır. Ya da savunması aksayan bir oyuncunun yerine oyuna giren sporcu, iyi savunma yapıp takımına çok değerli bir katkı yapabilir. Rakip takımın baskı yaptığı anlarda oyuna giren sporcu, top kaybı yaparsa eleştiri okları hemen üstüne yoğunlaşacaktır. Bununla beraber o baskıyı yenmede takımına yardımcı olursa, bu onun bu tür anlarda antrenörün kafasında yer almasını sağlayacaktır. Takımın motive kaynakları kenarda oturan oyunculardır. Sahada oynayan oyuncu kenarda oturan arkadaşının kendisine destek verdiğini görürse performansı eminim ki daha çok artacaktır. Bu örneklerin sayısını arttırabiliriz. Aslında benim burada değinmek istediğim, kenarda oturan oyuncular sadece alkış yapmakla yükümlü değillerdir. Maçın her anında çok önemli görevlerle sahaya girebilirler. Ya da oynanılan maçın gidişatına göre hiç süre almayabilirler. Bu o sporcunun takımın önemli bir parçası olduğu gerçeğini değiştirmez. İyi bir oyuncu maçın her anında oyuna girecek gibi hazır olmalı. Hiç kimse son şutu kimin atacağını bilemez. Demek ki kenarda oturan oyuncular maçın her anını yaşamalı ve her an oyuna girecek gibi hazır olmalı. Zaten dikkat ettiyseniz başarı kazanan takımlar, kadro genişliği olan takımlardır. Kadro genişliği ise; takımda oyuna girip sorumluluk alabilecek oyuncuların fazlalığı olarak düşünülebilir. 
 Bence oyuncuyu antrenör kenara hapsetmez. Oyuncunun düşünce yapısı ve çalışkanlığı bunda belirleyici faktördür. İdmanlarda verimli ve antrenörün kendisinden istediği gibi çalışan, aynı zamanda düşünce olarak kendini geliştiren bir oyuncuyu hiçbir antrenör kenarda uzun süre oturtmaz. Böylece kenardan oyuna giren oyuncunun da kendine olan güveni yükselir. Genelde antrenörlerin her oyuncu için bir kredisi vardır düşüncesi hakimdir. Tabii ki oyuncuların tecrübesi ve yetenekleri doğrultusunda beklentilerde azalır ya da artar. Hedeflere ve altyapı ya da A takım düzeyine göre bunlarda farklılık gösterir. 
 Altyapılarda asıl hedef oyuncu yetiştirmek olduğu için oyuncular genellikle eşit süreler alır. Altyapıların ilk senelerinde kimin nasıl bir sporcu olacağı, büyük oranlarda belli olmaz. Bu yüzden süre dağılımı eşit olur. A takım seviyesine gelindiğinde ise hedef, oynanılan ligi olabildiğinde yukarıda bitirmek olacağından, oyuncular yetenekleri ve tecrübeleri dahilinde görev alırlar. Unutulmamalıdır ki yetenekler çalışarak gelişir. İşte kenardan oyuna giren o değerli oyuncular lige tam anlamıyla damga vururlar. 
 Herkesin bildiği ve dile getirdiği bir sözü sizlere hatırlatmak isterim, maçı kenardan gelen oyuncular kazanır.